30 dec. – Eindejaarsrit
Zaterdag 30 december 2017 Ommoord – Hitland
Uitgezet door : Frank den Otter
Verslag: Bert van Trirum
De weersvooruitzichten voor deze laatste zaterdag van het jaar waren niet al te best. ’s Morgens regende het nog behoorlijk, hetgeen schrijver dezes deed besluiten om nog even snel een Hema-regenbroek aan te schaffen. Vergeefs (gelukkig); toen ik het Hema-filiaal in de Lusthofstraat verliet was het al droog. En dat bleef het de hele dag! Gerrit Hitzerd was geveld door de griep dus waren Gerrit Boon en ik vandaag een koppel. Om 10.30u reden we samen met Mannie Boon en Frank den Otter vanuit Bergschenhoek richting ons verzamelpunt, de Tennishal in Ommoord.
Iedereen was lekker op tijd, ondanks een valpartij van Anita met voorrijder Paul. Die kwamen daardoor ietwat bedrukt binnen, niet zo vreemd want later in de week bleek dat Anita daarbij een middenhandsbeentje had gebroken! Balen zeg, beterschap toegewenst.
Desondanks vertrokken ook zij, samen met de andere vijf tandems, via Ommoord en Zevenkamp richting Nieuwerkerk aan den IJssel. Frank den Otter had een mooie rit van circa 2,5 uur uitgezet. Een verschil met voorgaande ritten was dat er geen lunchpauze halverwege was en dat er een enorme wind stond, minimaal 7 maar waarschijnlijk 8! Maar dat hadden we toen nog niet in de gaten….
Gelukkig stond de directie ons, nadat we aansluitend door Hitland waren gereden, een uiterst korte pauze toe (staand), waarbij wij door Mannie werden getrakteerd op koolhydraatrijke krentenbollen en door Bernard, op de door hem op beproefde wijze bij de Jumbo bemachtigde, muffins. De zweep ging er echter meteen weer over en direct aansluitend zetten we via Nesselande koers richting ons verzamelpunt, alwaar de door Kitt persoonlijk gebakken oliebollen naar ons stonden te lonken.
Een prettig vooruitzicht, want juist op dat moment kwamen – in ieder geval Gerrit en ik – ‘de man met de hamer’ tegen. We kregen namelijk in de gaten dat er ‘wat wind’ stond. Zeg maar gerust een behoorlijke wind. Pal tegen. Ik durf te stellen dat voor ons – zonder deze oliebollen-fata morgana – de dag heel anders had kunnen aflopen…. Sjongejonge, op een gegeven moment bungelden wij helemaal achteraan, zowel fysiek als mentaal volkomen uitgeput, maar in het zadel gehouden door de voortdurend op ons in pratende Peter en Sjoukje, die broederlijk op ons hadden gewacht.
Uiteindelijk bereikten we rond 15.30u ons verzamelpunt, waar we wild schrokkend de oliebollen van Kitt verorberden onder het genot van diverse dranken.
Ook de tapijtleggers en de uitbater van dit etablissement aten een bolletje mee en zo kwam het op de valreep van 2018 allemaal toch nog goed. Een erg leuke dag!